Düşüncelerin yazıya dökülüşü

"Keşke"ler yerine İyi ki" ler  Hayatımda keşke dediğim bir çok şey var. Ama iyi ki dediğim şeyler de var. En kötü şey bile belki iyi ki gelmiş başıma diyebilirim. Bu benim hayatım ve tekrarı yok. Hayatta herkes kendi masalını yaşar. Benimki de böyle hastalıklı tedavili falan... Önemli olan ne yaşandığı değil. Önemli olan kendi eşsiz masalını yazmaksa bence herşeye değer. Herşey yolunda olsaydı da eminim memnun olunmayan birsürü şey olacaktı İnsan kendi hayatından bir türlü memnun değil. Hepimiz insanız ama sanki başkası daha iyi yaşıyormuş gibi gelir. Öyle kendi derdine odaklanır ki insan sanki herkes mükemmel hayatı yaşıyor, bir kendi hayattan çekiyor. Kimse hayatından ne şartta olursa olsun memnun değil. Herkes mükemmel hayatın hayalini kuruyor.  Neden ben? Çoğu insan kendine sormuştur. Neden ben? Neden bu hayat? Neden böyle? vs. vs.... Özellikle kötü şeyler yaşanırken insan sormadan edemiyor. Yani neden? Ama yaşıyoruz sonuçta hayattayız. Hem ayrıca dert insanı diri tu...

ALIŞMAK Belki de en zoruydu yaşadığım hayata olaylara alışmak. Tam kendimi biraz olsun tanımaya başladığım yıl, bir baktım ki ambulansın içindeyim. Annemle babam korkuyla bakıyor. Son gördüğüm buydu sonrası zaten rüya gibi. Ya bazen bakıyorum ben kimim ya? Harbiden bana ne oldu? Çok güzel rüyalar gördüm. Acaba gerçekten doğru muydu? Ben de normal bir insan gibi miydim? Hasta olarak yaşamaya zor da olsa alıştım galiba ve alıştıkça kendimi tanımadığımı farkettim.  Ben Kimim? Defalarca sordum bu soruyu; ben kimim? Ya da kimdim ben? Kafamda bazen bazı senaryolar yazmıştım ama hiçbiri böylesine zor değildi. Önceden kendimi çalışkan, becerikli, herşeyin üstesinden gelen biri olarak görüyordum. Şimdiki hayatım tam tersini işaret ediyor. İçimden nasıl biri çıktı bazen gerçekten anlamıyorum. İnsan değişiyor derlerdi de bu değişimin hastalıkla geleceğini kim bilebilirdi? Alıştım Kendime de hayata da yavaş yavaş Böyle şeyler hızlı olmaz zaten. Neyse hız başka bir mevzu oralara girmeye gerek y...