YETERSİZLİK DUYGUSU

Çoğu zaman insan kendini yetersiz, gereksiz bir durumda hisseder. Aklından binlerce düşünce geçerken hayatta bir şeyler yapmaya çalışmak zordur. Bazen ufacık şeylere bile öyle büyük tepkiler verir ki kendi de inanamaz. Ama verdiği tepkiyle hem karşı tarafı hem kendini yok yere üzmüştür artık. Hayatın acımasız yanlarını küçük yaşta görmüş bir insanın aklı zaten kötü deneyimleriyle epey doludur. 

Hatta bazen deneyim olmasına da gerek yok yani. Sonuçta bazı insanlar sürekli kötü şeyler düşünür. Ya da bazen iyi olacak şeyleri bile görmezden gelebilir. Bir hastalık yaşar mesela fizik tedaviyle iyi olabilirsin denir ama durup dururken fizik tedavi düşmanı oluverir insan. Kendine kötülük yaptığının farkında bile değil ve bazen "Anam herşey de beni buldu ne bitmez derdim varmış offf" diyerek ve kendini çok haklı görerek tedavisine yardımcı olan kişilerin de canını sıkabilir. 

Hasta olmak evet zor ama sürekli bunu düşünerek ilerlemeye çalışmak daha da zor ve insana bıkkınlık veriyor. Kafada kurgu kurgu saçma sapan düşünce; "Bugün Dünya'nın her yerinde savaş var, daha iki gün önce doktorlar yenidoğan bebekleri öldürüyorlardı haberlerde, bu kadar kötü şeyler olurken benim bu zamana kadar yaşamış olmam ne kadar doğru? Sonuçta ben de hastaydım bir zamanlar isterlerse öldürebilirlerdi ve ben niye yaşadım? Ne yaşadım ben ya?..." Böyle ve buna benzer saçma sapan düşüncelerin esiri olmuş bir insanın da artık ne kadar mantıklı düşüneceği tartışılır. Bazen evet çok mantıklı düşünür hatta çoğu zaman ama bazen o kadar karamsar düşünür ki kendi bile sorar; "Ben hiç iyi değilim niye böyle düşünüyorum diye?" "Ben gerçekten yaşıyor muyum ki?"

Ama maalesef her zamanki gibi cevapsız sorular cevapsız hayatlar...