ALIŞMAK

ALIŞMAK
Belki de en zoruydu yaşadığım hayata olaylara alışmak. Tam kendimi biraz olsun tanımaya başladığım yıl, bir baktım ki ambulansın içindeyim. Annemle babam korkuyla bakıyor. Son gördüğüm buydu sonrası zaten rüya gibi. Ya bazen bakıyorum ben kimim ya? Harbiden bana ne oldu? Çok güzel rüyalar gördüm. Acaba gerçekten doğru muydu? Ben de normal bir insan gibi miydim? Hasta olarak yaşamaya zor da olsa alıştım galiba ve alıştıkça kendimi tanımadığımı farkettim. 
Ben Kimim?
Defalarca sordum bu soruyu; ben kimim? Ya da kimdim ben? Kafamda bazen bazı senaryolar yazmıştım ama hiçbiri böylesine zor değildi. Önceden kendimi çalışkan, becerikli, herşeyin üstesinden gelen biri olarak görüyordum. Şimdiki hayatım tam tersini işaret ediyor. İçimden nasıl biri çıktı bazen gerçekten anlamıyorum. İnsan değişiyor derlerdi de bu değişimin hastalıkla geleceğini kim bilebilirdi?
Alıştım Kendime de hayata da yavaş yavaş
Böyle şeyler hızlı olmaz zaten. Neyse hız başka bir mevzu oralara girmeye gerek yok:) Kendime alışınca aslında hayat daha güzel daha keyifli oluyor. Bu hastalıktan hayatıma bir ders çıkardıysam o da budur. Kendini ve hayatını benimsemeli insan. Sonuçta bir kere dünyaya geliyoruz ve benden başka yok. 


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

10 Yaş

Resim
 Neler bekledim neler gördüm bu yaşta Hayatım değişti bir anda Hayatta macera arama Her şey aslında bir macera Ama bazı şeyler keşke olmasa Hastalık mesela en başta 10 yaş girmeden hayatımın baharı Sonra gelir sonbaharı Çok kritik bir yaş Gözlerim doldu yaş Geçer yavaş yavaş  Sonra zaman akar gider Hastaneydi şuydu buydu  Bir bakmışsın yaş 18 İyileşemedim daha offf... Lise de bitiyor bu ara İlkokuldan beri hasta Sonra birde başkalarının lafları Yahu anlamadım engelli olmak suç mu? Yarına çıkcağımızın garantisi var mı? Belki yarın sende olacaksın engelli Sonra benden bekleme yardım eli. Tabi birde ben zaten hastayım Ne yardımı beklersin ki benden ? Unutma ne ekersen onu biçersin Niye yardım edeyim ki benden biçaresin şu anda. Sanki suçlu gibi bakmasaydın bana  Engelli olmak suç olsaydı Allah herkese sağlık verirdi. Tabii bir de şu var ki Engelli de olsan hayatın tadını çıkar. Sen engellisin şunu yapma diyenlere inat Hayat çok kısa, Bir daha mı geleceksin dünyaya? Anı ...
Devamı

İNANÇ VE HAYAT BÖLÜM 40: SEBEBİ YOK SEVGİMİZİN

Resim
sebebi yok sevgimizin Hayat, İnanç'tan tüm bu başına gelenlerin sebebini bekliyordu. Bir açıklama, bunca şeyin neden olduğunu bilmek onun da hakkıydı. İnanç derin bir nefes aldı ve anlatmaya başladı: -Hayat bak çok saçma ama sebebi yok yani. Tamam haklısın amcam yüzünden geldim tamam doğru birsürü yalan söyledim, ama seni seviyorum ve bu yalan  değil. Hayat: -Sebepsiz mi herşey? Boş yere durup dururken hayatımın içine ettin. Teşekkürler gerçekten yani sen olmasan ne yapacaktım ben bu hastalıklı halimle acaba? Ya siz bana karşı mısınız? Ben tam olayı unutuyorum normal hayatımı sürdürmeye çalışırken neden sürekli başıma iş açıyorsunuz? İnanç: -Hayat sakin ol. Benim suçum yok. Hayat: -Suçun büyüğü sende değilse ben de bir şey bilmiyorum. Hale bak ya, sen normal bir çocuk gibi binbir zorlukla büyü et sonra birilerinin amcası yüzünden ömür boyu bir hastalığın gölgesinde yaşa! Sonra da hiç alakasız biri "seni seviyorum" yalanlarla falan aklını çelsin. Ne bu İnanç ge...
Devamı

İNANÇ VE HAYAT BÖLÜM 49: BİR SEN ÖNEMLİSİN ARTIK

Resim
Bir sana Birisi gördü mü ki bizi acaba? İnanç var ya bazen kızdım falan ama hakiki dostmuş. Sen ne dersen de ben buradayım dedi bana ve dediği gibi de yapıyor. Onunlayken her derdimi unutuyorum artık. Sanki hiç derdim yok gibi bakıyor bana. Tamam, güven vermedi bana hiçbir zaman, doğru ama benim ondan korktuğum kadar o da benden korkuyor hissediyorum.  Hem başkasıyla olmasına göz yummak büyük bir acı verir bana. İnanç, benimle olmak için o kadar oyun çevirmişken onu hayal kırıklığına uğratmak olmaz.
Devamı